Tytułowa Księga to oczywiście Biblia, a jej różne oblicza w ujęciu Anny Kamieńskiej, potrafią zafascynować nawet najbardziej opornych na Słowo.  Kamieńska właśnie słowo w Biblii ceni najwyżej: "Współczesny poeta chwyta się wielu sposobów, aby przekazać nie tylko samo słowo, ale też jakby całą jego otoczkę - niewyrażalną i nieartykułowalną. Przez to materia poetycka, jakkolwiek zwarta, staje się rozrzedzona. Poezja języka biblijnego jest bardziej zagęszczona, jakby księga była dla niej za ciasna. [...] każde niemal zdanie Biblii starczy za poemat". Kamieńska nie jest teologiem, więc jej przemyślenia związane z Pismem Świętym oparte są na codziennych poszukiwaniach, które autorka samodzielnie podjęła po latach niewiary i negowania Kościoła. Wytrwale dążyła do odnalezienia Prawdy, włożyła w to ogrom wysiłku, czego świadectwem stały się m.in. jej "Notatniki". Jak sama pisze w "Twarzach Księgi": "Eseje zawarte w tej książeczce są tylko pytaniami zadawanymi Księdze. Oko czytającego nie jest okiem uzbrojonym w szkiełko teologa. Jest okiem prostego czytelnika, okiem poety." W tekście znajdują się cytaty ze Starego Testamentu w przekładzie ks. Jakuba Wujka, jakże cennym i niedoścignionym, natomiast Psalmy można kosztować w przekładzie innego wielkiego poety -  Leopolda Staffa. Czyż sam fakt cytowania tak pięknych przekładów nie jest wystarczającym powodem, aby sięgnąć po "Twarze Księgi" Anny Kamieńskiej? Co poetka zawarła na kolejnych stronach swojej pracy? Jaki jest efekt jej pytań, poszukiwań, przemyśleń? Na te i inne zagadnienia każdy może odpowiedzieć sobie sam, sięgając po tę wyjątkową książkę.

                                                                                                                                                                                                                                         I.Ś