Pewien chłopczyk mówił, że pości ten, kto nie je mięsa, które mu smakuje, cielęciny, kotletów wieprzowych, baleronu, parówek na gorąco.

[…] Trzeba pościć, kiedy post nakazany, ale pościć – to nie tylko nie jeść mięsa, ale także wyrzekać się tego, co jest nam przyjemne, wygodne. Wybrać to, co trudne, a nie to, co łatwe. Święta Teresa postanowiła nigdy nie siadać wygodnie na miękkich meblach. Miałem ucznia, który jak to usłyszał, to się uśmiechnął -

lecz poduszkę kładł pod spodnie,

żeby siedzieć wciąż wygodnie.

Wolał siąść na miękkim tronie,

niż jak jamnik na ogonie.

Jamnikowi trudno siedzieć, bo ma ogon goły i twardy.

Czy umiesz wybrać to, co trudne, a nie łatwe, ciężkie, a nie lekkie?

Czy umiesz rano wyskoczyć z łóżka zamiast się wylegiwać?

Czy zjesz zupę grzybową chociaż jej nie lubisz?

Czy odmawiasz pacierz, chociaż ci się śpieszy?

Pościć – to wyrzekać się czegoś.

Post – to nieraz ciężkie zadanie, którego trzeba się podjąć.

(Jan Twardowski, Zeszyt w kratkę. Rozmowy z dziećmi i nie tylko dziećmi, Kraków, 1977)