Słowa, oraz język są bezcennym narzędziem komunikacji międzyludzkiej. Im język bogatszy, tym stwarza większą szansę rozwoju umysłowego i duchowego człowieka.

Mamy poznawać nasz język, tak aby sprawnie formułować myśli, aby nasze wypowiedzi były zrozumiałe dla innych. Trzeba przywracać zaufanie do słów – dziś potrzebny nam język prawdomówny w którym „tak” znaczy „tak”, „nie znaczy „nie”. Niestety dzisiaj zbyt często spotykamy się z wieloznacznością słów, która może prowadzić do wieloznaczności prawdy i wartości. Spotykamy się też z manipulacją słowem, z brakiem odpowiedzialności za słowa. Musimy pamiętać, że język stanowi wyznacznik tożsamości narodowej, jest wielkim skarbem naszej kultury. To poprzez język dziecko wzrasta w dziedzictwo kultury narodowej. Nabywa umiejętności, porozumiewania się, tak w mowie jak i w piśmie. Zadaniem priorytetowym szkoły winna być troska językowa tak nauczycieli jak i uczniów. Nauczyciel ma być wzorem, autorytetem w posługiwaniu się poprawnym językiem. Na każdej lekcji powinno się wymagać precyzyjnego formułowania wypowiedzi, poprawność językowa powinna obejmować zarówno na lekcjach, przerwach, wycieczkach itp. 

Na błędy językowe mają zwracać uwagę nie tylko nauczyciele, ale także rodzice, wychowawcy. Niestety zmiany cywilizacyjne sprawiły, że zmienia się sposób komunikowania: e- maile, sms-y, facebook, dążenie do skrótowości, posługiwanie się żargonem, zmiany te spowodowały, iż zanika tradycja pisania listów, a porozumienie odbywa się za pomocą telefonów komórkowych. Nie możemy zapominać, że wszyscy jesteśmy użytkownikami i współtwórcami naszego języka, dlatego starajmy się przywracać właściwe znaczenie słowu, tak aby opisywały rzeczywistość jasno i wyraźnie, aby umożliwiały nawiązywanie i prowadzenie dialogu poprawnie. 

Pamiętajmy też o tym że, kultura to sposób bycia człowiekiem, że kultura słowa dzieci i młodzieży kształtuje i rozwija dom rodzinny, służy temu także szkoła, środki społecznego przekazu. To właśnie tam  powinien być przykład, wzór godny naśladowania.