Wydana w 2017 roku nakładem wydawnictwa SONIA DRAGA najnowsza powieść Dana Browna „Początek” w niczym nie ustępuje poprzednim. Autor znany jest z pisarskiego kunsztu i zagęszczania w swoich powieściach intryg, które pozornie oddalają czytelnika od rozwiązania akcji, ale jednocześnie do końca trzymają w napięciu.

       Być może znajdzie się ktoś, kto zgłosi zastrzeżenia co do trafności polecanej lektury, szczególnie w perspektywie umieszczania tychże informacji na stronie parafialnej. No cóż... w zasadzie można się z takimi zastrzeżeniami zgodzić. Fundamentem akcji powieści jest ciągłe ścieranie się dwóch gigantów: religii i nauki. Wraz z bohaterami przemierzamy Hiszpanię wzdłuż i wszerz, aby dokończyć dzieło Edmonda Kirscha – genialnego naukowca, który za cel obrał sobie obalenie wszystkich religii świata. Swój zamiar realizuje poprzez skomplikowane badania naukowe poparte niezwykle zaawansowaną technologią i wieloma doświadczeniami. Całość akcji okraszona jest najnowocześniejszymi informacjami ze świata nauki, w tym również religii, historii i etyki. Finał powieści jest zaskakujący. Czy rzeczywiście nauka jest w stanie obalić religię? Czy jest możliwe udowodnienie, że Boga nie ma? Kto zatem kieruje wszechświatem? Dokąd zmierza ludzkość???

                                                                                                                            I.Ś.

Boże Ojcze, Stwórco Nieba,

Twej pomocy zawsze i wszędzie mi potrzeba.

Daj mi dzisiaj dar – logiczne myślenie,

Bym na wszystko miał wyostrzone spojrzenie.

Bym widział prawdę od razu i bezwzględnie,

By fałszywi bogowie dotykali mnie nadaremnie.

Dziękuję Ci za jasność nad mego życia drogą,

Dziękuję, że jestem, spraw bym był ozdobą.

                                                                                                                    ANZA

    „Moje Ewangelie” Erica-Emanuela Schmitta wydane nakładem wydawnictwa „Znak” w 2006 roku to dwie, niezwykłe opowieści, pisane przez człowieka wnikliwie poszukującego odpowiedzi na pytania dotyczące chrześcijaństwa i osoby Jezusa.

      W pierwszej części narratorem jest sam Chrystus, który odkrywa swoje Bóstwo, rezygnuje z życia typowo ludzkiego, aby głosić Królestwo Boże. Noc w Ogrodzie Oliwnym przedstawiona jest z perspektywy człowieka, który boi się, że ból i strach staną się przeszkodą w wypełnieniu Bożego planu zbawienia. W zupełnie zaskakujący sposób zostaje przedstawiona postać Judasza – ucznia o niezłomnej wierze w Boskość swojego Nauczyciela.

      Druga część „Ewangelia według Piłata” to historia rozterek sumienia uciszanego przez rzeczowe tłumaczenie podjętych działań względami „wyższymi” jak obowiązujące prawo, wina skazańca, teorie spiskowe. Jest również próbą odpowiedzi na pytanie „Kim był ukrzyżowany Jezus?” Dlaczego, mimo że umarł, kult jego osoby jest wciąż żywy i rozrasta się? Autor wykazał się niezwykłą błyskotliwością wkładając w usta Piłata szereg racjonalnych wytłumaczeń, co stało się z ciałem Jezusa po śmierci.

      Sam autor pisze w przemowie: „Zatytułowałem te dwa teksty „Moje Ewangelie”, by zaznaczyć, że nie przekazuję w nich żadnej prawdy, a tym bardziej „jedynej prawdy”, historycznej czy teologicznej, a tylko moją bardzo subiektywną wizję wydarzeń... […] Tak jak już […] mówiłem, wolę gmatwać tajemnice, niż je wyjaśniać. Kiedy bowiem tajemnica zostaje rozwikłana, przestaje być tajemnicą i nie skłania już do myślenia.”

       Według mnie lektura ta jest szczególnie polecana przed Wielkim Postem, ponieważ opisuje: „Wcielenie Syna Bożego. Zmartwychwstanie. Dwa filary chrześcijaństwa. Dwie części tej książki” oraz ukazuje Chrystusa od bardzo ludzkiej strony, a zarazem wyraźnie podkreśla Jego Boskość. Mobilizuje do myślenia.

                                                                                                                   I.Ś

Dlaczego twarz twoja filozofa, który wie więcej?

Dlaczego myśl biegnie tak szybko i serce bije goręcej?

To tylko skrzypce grają, a świadomość skamieniała, zasłuchana;

To dźwięki chaconne genialnego Bacha Jana Sebastiana.

Na potęgi fundamencie, wieża Babel pnie się do góry,

Powoli; masz na to całe życie, nim dosięgniesz chmury

Za którą prawdę zobaczysz. Teraz ciesz sie miły bracie;

każda wariacja to piętro życia, każda w innej szacie.

Smutek i radość jak góry i doliny, tworzą życia piękno.

Niejeden całe życie szukał coś innego, aż w końcu jęknął:

Miałeś rację wielki Janie Sebastianie,

Życie to radość, ale i bez przerwy łkanie.

Tej prawdy nie zmienią miliony ani miliardy,

I nie pieniądze ocenią ile ktoś jest warty.

Życie tych piękniejsze i godne zazdrości,

U których Jan Sebastian na stałe zagości.

                                                                                     ANZA